Waarom ik niks met MTO’s heb

De outcome van het medewerkers-tevredenheids-onderzoek (MTO) wees uit dat medewerkers zich niet veilig genoeg voelden hun directe leidinggevende aan te spreken op wat hun dwars zat. Volgens het MTO, bang voor een te directe reactie, bang voor mogelijke represailles. Maar ook het idee dat de leidinggevende toch niks zou doen met input van de medewerker.

Verbaasd over dit resultaat besloot management, samen met human resources, een groot plan te maken dit probleem op te lossen. Het plan werd vervolgens via een mooie powerpoint presentatie strak en professioneel gecommuniceerd naar de organisatie. Over de uitvoering, namelijk KPI gedreven, niks anders dan lof. Ook nu weer strak en professioneel. Een jaar later was het verloop groot, het ziekteverzuim pijnlijk…
.

Laat ik mijn aversie jegens medewerkers tevredenheidsonderzoeken (MTO) met u delen.
Ik heb er niks mee. Ik word er chagrijnig van. Om te beginnen het woord ‘tevreden‘. Ik weet dat ik niet alles even letterlijk moet nemen, maar kunnen we echt geen krachtiger woord verzinnen dan tevreden? “Ben je gelukkig met je huwelijk?” Och, ik ben tevreden. (note: daar kom ik hier privé niet mee weg).

En hier word ik ook niet vrolijk van: een MTO wordt vaak via mail en bijhorende digitale formulieren naar de medewerkers gestuurd. Dat is namelijk snel en handig (en duurzaam).

Je krijgt dan naderhand, digitaal, de ingevulde resultaten van medewerkers bijna panklaar binnen. Even consolideren,  staafdiagrammen maken en het MT agendapunt  ‘bespreken resultaat MTO’  is een feit. Vervolgens worden de (pijnlijke) highlights intensief besproken. Naderhand wordt de organisatie geïnformeerd over de resultaten van het MTO.

Even een stap terug…je vraagt medewerkers tijd vrij te maken voor essentiële topics als sfeer in de groep, mate van uitdaging in je werk, hoe je naar je werkgever/leidinggevende kijkt, of je je gehoord voelt in de organisatie en de hoogte van je salaris. Maar, als je als werkgever waardevolle feedback van je medewerkers wilt ontvangen…doe je dat dan via een efficient, koud, quick & dirty digitaal formulier? U bent het niet met mij eens? Dan lost u zeker huwelijksproblemen op via Whatsapp en e-mail.

Waarom niet een persoonlijke gesprek? U heeft 563 mensen in dienst? Met een gemiddelde gespreksuur van 30 minuten, verdeeld over 4 competente managers kost u dat slechts 8,8 dagen.

Met het uitrollen van een MTO vraag je je organisatie dus waardevolle feedback te geven. Niet onbelangrijk om jezelf dan de volgende vragen te stellen:”staan wij überhaupt open voor feedback?”, “willen wij ook concreet gehoor geven aan noodzakelijke verbeteringen” en…”hebben wij wel de middelen om verbeteringen door te voeren?”.

Ik vermoed dat organisaties vaker bezig zijn met het afhandelen van things todo MTO dan dat ze de kern van zo’n onderzoek willen ademen. Je kunt ook beslissen zo’n onderzoek juist niet te doen omdat het MT er nog niet klaar voor is. Of, en dat is meer regel dan uitzondering, je niet voldoende tijd en capaciteit (= ook geld) hebt om effectief gehoor te geven aan de resultaten van  het onderzoek.

Beter iets niet doen, omdat je kunt inschatten dat het eindresultaat slechter gaat zijn dan indien je iets zou doen. Ik heb het meegemaakt. Toen ik van hoofdkantoor de opdracht kreeg een MTO naar de organisatie te mailen, te implementeren en de noodzakelijke verbeteringen door te voeren. U begrijpt, ik heb toen bovenstaande vragen gesteld. Had ik ook niet moeten doen. Want, hoofdkantoor (HR) kon geen antwoorden geven. HR had de opdracht gekregen dit naar alle landenorganisaties te communiceren. Mijn reactie was voorspelbaar. Ik weigerde. De reactie van mijn werkgever was ook te voorspellen. Niet blij met mij.

Ok, ik heb hopelijk mijn punt gemaakt. Ik ben tegen MTO’s. Ik word niet blij van het woord tevreden in de afkorting MTO. Ik snap de nonchalance van het mailen van een MTO’s niet en ik ervaar een slappe uitvoering (in de ogen van de medewerkers) van de resultaten van een MTO.

Laten we alvast een stap maken in de verandering MTO naar MBO. Medewerkers Blijheids Onderzoek. Is nog geen oplossing, behalve dat ik me niet meer erger, maar het geeft u hopelijk een positievere prikkel dan MTO-tevreden. Ben je gelukkig met je huwelijk? Nogal, ik ben blij met mijn partner en dus huwelijk!

Het mijden van efficiënte digitale communicatie inzake MTO creëert kansen voor (hoger) management om persoonlijke gesprekken met medewerkers te voeren. Wel graag zonder een bomvolle agenda, en graag zonder aanwezigheid van smartphone.

Een belofte aan mijzelf, aan mijn dagboek en dus ook aan u: ik ga spoedig een meer inhoudelijk verhaal over MTO MBO schrijven. Waarom?

Omdat de ‘why’ van OTB: “organisaties, teams en individuen helpen de transitie te maken naar duurzaam blij” perfect in lijn ligt met MBO…de opvolger van MTO.

 

/by

Three Little Words

Three Little Words 

Drie kleine woorden, nog niet eerder toegepast in een offerte voor één van onze klanten. Had een onevenredig effect op onze zakelijke relatie. Mede eigenaar Anphil en ik waren hier tamelijk verbaasd over.

Mijn intentie, tijdens het toevoegen van van deze woorden, was om de offerte net wat gezelliger, net wat toegankelijker te maken. Het was niet de bedoeling te strooien met een Micro Blue Ocean. En toch deed ik het.

——-
Even ter sync met u: Micro Blue Oceans, OTBs trademark, gaan over het creëren van onderscheid, over uniek zijn en over vernieuwend zijn. Ieder op zijn eigen niveau…dus voor elke medewerker.

Onderscheid in de ogen van de organisatie, maar ook buiten de organisatie (in hoofdzaak prospects en klanten). OTB gelooft zelfs dat afdeling boekhouding een progressieve, provocatieve, anders dan andere afdeling kan zijn. Er zijn mensen die ons niet geloven. Anphil en ik zien dat anders.

Het leuke van micro blue oceans is dat iedereen onderscheidend kan zijn. Iedereen.  Lees: iedereen
Waarom iedereen dat kan? Het onderscheid hoeft namelijk niet huge te zijn. Je hoeft geen mega anders dan andere strategie te ontwikkelen om mee te doen met Micro Blue Oceans. Ze mogen klein zijn. Ze mogen in andermans ogen zelfs nietsbetekenend zijn.  Zo lang een Micro Blue Ocean een uniek karakter heeft, is het goed, is het zuiver en is het vaker dan je denkt, doeltreffend.
—–

Terug naar “three little words”. Ik had dus, ter verfraaiing van mijn offerte, drie woorden toegevoegd. Drie woorden die ik in deze context nog niet eerder had gebruikt. Waarom? Gewoon, omdat het mij leuk leek. Want, het was een gekende klant, en ik laatst met hem een goed en diepgaand gesprek had.

Ik had niet kunnen bevroeden dat klant, specifiek door deze  toevoeging mij een uitgebreide, oprechte en diepe reactie zou gaan sturen. Inclusief een bevestiging van de opdracht. Dit alles… gebaseerd op drie woorden. Ik had er geen woorden voor, op dat moment.

Ik wens dat iedere offertemaker deze drie woorden eens toepast in zijn of haar communicatie. Mits gemeend.
Zakelijk zijn is prima. Zakelijk communiceren is een prima default. Maar wie wordt nu blij van zakelijk zijn? Ik niet. Anphil ook niet. We worden wel blij van persoonlijke oprechte teksten. Want, die gaat over ons, ons mens zijn. Met zo’n bericht hebben het gevoel dat we bestaan. Dat we gezien worden. En geloof me, we willen allemaal gezien worden.

Dus, mocht u zich er voldoende sereen bij voelen. En mocht u het lef hebben zo’n Micro Blue Ocean uit te rollen. Eentje waarvan u weet dat uw concurrent deze niet eens verzonnen krijgt. Dan… kunt u overwegen de volgende drie kleine woorden onderaan de offerte te zetten.  fijne – mensen – korting : 10%

/by

De meest blije kassier van Nederland

Er was eens een supermarktmedewerker die met zijn zijn, zijn houding, doen en laten, gerust een ruimte van 1600 kubieke meter rijkelijk gevuld met klanten in de flow kreeg. Niet één keer, maar eigenlijk altijd.

Het verhaal gaat over de emotionele reikwijdte van mensen op mensen. De mate waarin één iemand in staat is een groep mensen te bereiken. De mate waarin een persoon in staat is de gemoedstoestand van een groep mensen   -van neutraal naar blij-   te laten veranderen. Volgens mij is dit verhaal geschikt….voor iedereen. Niet specifiek een professionele doelgroep of een verhaal geschikt voor alleen privé. Nee, ik vind dat iedereen een voorbeeld mag nemen aan, en het consequent uitvoeren van het concept ’emotionele reikwijdte’.

 

Fascinerend niet? Ik zou willen dat ik het had. Zo’n extreem grote emotionele reikwijdte. Ik heb het namelijk niet. Misschien moet ik het gewoon doen. Maar op de een of andere manier blokkeer ik. Te veel onzekerheden denk ik…welke ik gewoon ga negeren.

Het verhaal:
Ik haal al jaren mijn boodschappen bij de….Lidl. Of eigenlijk, hoofdzakelijk bij de Lidl. Soms wijk ik uit. Omdat de Lidl niet altijd de producten in huis heeft die ik graag nuttig. Nu de vraag: waarom juist daar? Eerlijk is eerlijk, ik ervaar het laatste deel van het fysieke boodschappen doen als prettig. De eindafrekening, de kassabon, valt namelijk nooit tegen. Of het echt klopt, weet ik niet, maar het gevoel is goed.

Maar, er is nog een reden. Net zo belangrijk, voor mij. Een van de kassamedewerkers, een man van middelbare leeftijd, tovert altijd een glimlach op mijn gezicht. En niet alleen die van mij. Eigenlijk van iedereen. En met iedereen bedoel ik niet alleen de klanten, maar ook zijn collega’s. Over emotionele reikwijdte gesproken.

Overigens, ik kan gerust een supermarkt (of elke andere winkel) mijden indien ik kan voorspellen dat ik geholpen ga worden door levende zombies. Nu ben ik daar wel bovengemiddeld gevoelig voor. Alle communicatie tot en met neutraal+ zie ik als niet ok. Ik word daar immers niet vrolijk van. Terwijl het zo gemakkelijk is om geld te storten op mijn emotionele bankrekening.


Maar goed, terug naar deze bijzondere man. Wat doet hij nu specifiek opdat zijn emotionele reikwijdte zo belachelijk groot is? Groter dan wie dan ook?

 

Hij doet wat hij altijd doet. Hij geeft, terwijl hij krachtig en snel zijn werk doet, elke klant aan zijn kassa persoonlijke aandacht. Ik herhaal: persoonlijke aandacht. Persoonlijke aandacht dus. Misschien kent u dat gevoel…persoonlijk aandacht van iemand krijgen. Van iemand die eigenlijk nul deel uitmaakt van uw leven.

Ik maak het mee bij de Lidl, maar, als ik eerlijk ben, eigenlijk nergens anders. Misschien ontlok ik dit te weinig bij vreemden (hence mijn onzekerheid), maar ik stel vast dat de wachtrij aan zijn kassa altijd een stuk langer is dan aan de andere kassa’s. De rij is niet langer omdat hij langzamer is dan zijn collega’s. De rij is langer omdat zijn wachtrij graag wil wachten op welke persoonlijke boodschap hij nu in petto heeft, én omdat zijn rij altijd gevuld is met vooral glimlachende mensen. Misschien trekken blije mensen mensen aan.

Laatste keer vroeg hij mij, na het scannen van mijn boodschappen, of hij mij blij kon maken met geen kassabon. Over Micro Blue Oceans gesproken. 99% vraagt of ik een kassabon wil hebben, terwijl ik deze nooit wil. Meneer kiest er voor, in lijn met de groene Lidl gedachte, om iemand blij te maken met geen kassabon. Ik vond het briljant. Ik moest toen lachen, net als de twee wachtenden achter mij.

Hij verzon ooit, terwijl hij de pudding van een klant aan het aftikken was, dat deze pudding wel zijn meest favoriete was. Hij complimenteerde klant met zijn goede smaak. Eindresultaat: klant had een brede glimlach op haar gezicht. De mensen achter haar ook.

De kassier heeft er sowieso een handje van om geschikte opmerkingen te maken tijdens het scannen van de boodschappen van zijn klanten. Nog nooit…echt nog nooit is zo’n opmerkingen in het verkeerde keelgat geschoten.

Lidl heeft als policy om een gekochte plastic tasje, deze voor de klant alvast open te schudden (hulde aan dit beleid). Het verschil tussen de medewerkers die dit doen en de meest blije kassier van Nederland is dat hij er telkens een verhaal bij verzint. Telkens gesproken vanuit de beleving van de klant. Hij vraagt dan netjes: “Mag ik het plastic tasje voor u open doen?” “Dan doet u de rest.”

Hij verzon ooit, na het scannen van spuitjes, dat hij deze niet lekker vindt, maar ze wel altijd eet omdat ze zo gezond zijn.

Hij is altijd super beleefd, heeft een zeer prettige stem en communiceert altijd vanuit de perceptie van de klant. Zijn gezichtsuitdrukking is, en dat is bijna raar, altijd vrij neutraal. Zeker niet onvriendelijk, maar hij heeft een soort default stand. Maar misschien zorgt dat juist voor een perfecte balans. Want, het moet tenslotte geen one-man show worden.

En dat is het ook niet. Op de één of andere manier geeft hij mij het gevoel dat hij, minimaal tijdens werk, gewoon zo is. Niks aangeleerd. Van de ene kant is hij wie hij is. Maar aan de andere kant heeft hij duidelijk voor ogen wat hij uit wil dragen tijdens zijn werkdagen.

 

 

Nu het moraal van het verhaal. Of, wat kunnen we hier mee?
Ik zie een aantal interessante aspecten in dit verhaal. Belangrijk (voor mij) is, dat een bovengemiddelde vrolijke- en blije medewerker het verschil kan maken voor zichzelf én voor zijn omgeving. Dat wisten we natuurlijk al. Maar deze kassier doet dat zo doeltreffend, dat mensen naar de Lidl gaan juist vanwege de ongewone customer journey. In feite hopen ze hem weer te ontmoeten. (ik hoop dat sowieso)

Tweede aspect: het antwoord op de vraag “zijn er hogere functies dan kassier denkbaar?” is evident. En misschien vind ik deze conclusie wel het meest fascinerend. Wat als de hoogte van de functie nauwelijks relevant is voor je job happy factor? Stel dat je, met wat verruiming van je geest (OTB noemt dat paradigma shift) gewoon vindt, dat wat je doet, altijd relevant is, en je altijd het verschil kan maken en dat je altijd in staat bent mensen (je omgeving) blij te maken en te inspireren? Deze meneer bewijst dat telkens…waarom u niet, of ik niet?

Het derde aspect is misschien wat treurig. Want, het feit dat ik een relaas houd over deze meneer zal betekenen dat ik het zelden zie.

En ik zie het ook zelden. En dat vind ik spijtig. Terwijl het zo eenvoudig is (want slechts een kwestie van verandering van mindset) om geld te storen op de emotionele rekening van de ander. Oftewel, het groter maken van je emotionele reikwijdte. Ook al is de ander geen vriend, kennis of familie.  Je kunt toch meer doen dan te doen wat je behoort te doen volgens je functie omschrijving? Ik vind het spijtig dat ik te veel professionals ontmoet die nauwelijks tot niet bewust zijn van hun impact op mensen.  Ze doen vaak wat ze behoren te doen. Of ze doen maar wat.

Laat ik positief afsluiten: sinds ik weet dat het kan…1 persoon die het verschil maakt op basis van zijn gedrag. En daarmee, op dat moment het leven van anderen, inclusief collega’s, gewoon mooier maakt, weet ik dat ook ik dat kan. Want, het is slechts een kwestie van mindset, een beetje strategie en de wil het te doen. Geld storten op de emotionele rekening van de ander zorgt voor een reactie. En deze reactie zorgt weer voor een nieuwe positieve blije actie op iemand anders. Wie wil dat nou niet?

 

 

 

 

 

 

/by

De anti-marketing ZZP’er

Kan een Zzp’er, ondanks nauwelijks effort in marketing & communicatie succesvol zijn? Indien ja, hoe lang houdt dat dan stand?

Het anti-marketing Zzp’er verhaal is volgens mij uitermate geschikt voor afdelingen sales, marketing, management en…alle Zzp’ers. Het verhaal gaat over de kracht van het hebben van iets, iets wat we allemaal hebben, wat we als kind in overvloed hadden, maar eenmaal volwassen, misschien wel een schaarste blijkt te zijn.

Ik wens u veel leesplezier!

Eén van mijn  -uit de hand gelopen-  hobby’s gaat over auto’s. Kan daar gemakkelijk veel vrije tijd mee vullen. Ik beleef niet alleen veel plezier met het rijden in mijn auto, maar ook met ‘het er mee bezig zijn’. Mijn auto opfluffen noem ik het. Auto verlagen, auto detailen en glascoaten, motor tunen (meer pk’s is meer fun), autoruiten tinten en ik heb een obsessie met velgen. Overigens, ik ben niet handig genoeg, dus besteed ik het allemaal uit.

Dit verhaal gaat over een bedrijf. Een bedrijf gespecialiseerd in het, after-market,  donker maken/tinten van autoruiten. Auto eigenaren doen dit om hun voiture meer cachet te geven. Maar er zijn ook andere redenen denkbaar. Zo’n ruit houdt de zonlicht meer tegen, en houdt de warmte in de winter langer vast. Maar denk ook aan minder inkijk van buitenaf. Als laatste; autodieven vinden het maar niks omdat zo’n ruit best moeilijk in te slaan is.

De eigenaar van het bedrijf heet Patrick. Het is feitelijk een eenmanszaak, al werkt zijn broer inmiddels ook mee.


“…Wat maakt dit bedrijf nu zo interessant dat ik hier perse over wil schrijven?…”

 

Welnu, Patrick heeft zijn bedrijf in korte tijd ontwikkeld naar een bedrijf waar andere mensen vol lof over praten. Dat is fijn, maar nog niet bijzonder. Wel bijzonder; Patrick heeft inmiddels grote autodealers als Audi, BMW en Mercedes als klant. Voor uw informatie. Dit zijn klanten waar zijn concurrenten, ook de hele grote, alleen bij de gedachte al, incontinent van worden.


“…Wat maakt dat Patrick in staat is dergelijke strategische klanten aan zich te binden? 

 

Vooraleer deze vraag te beantwoorden wil ik u eerst meenemen naar wat Patrick allemaal niet doet. En dat dat zijn succes kennelijk niet in de weg staat. Namelijk, zijn inspanningen het bedrijf via moderne marketing en (digitale) communicatie op de kaart te zetten. Die zijn eigenlijk…welnu…tja…niet aanwezig.

Niet aanwezig ja. Gewoon, niet. Hij heeft een site, maar dat is niet meer dan een homepage. Hij facebooked niet. Heeft niet eens een bedrijfspagina.  Twittert niet. Gebruikt geen Google adwords. Zijn organische google ranking, vanwege de site is pijnlijk slecht. Is moeilijk te bereiken (want werkt altijd) en het pand waar ik hem af en toe zie is vooral, klein. We staan daarom altijd buiten.

U heeft het door? Patrick is succesvol. Ik bedoel, écht succesvol, en dat al geruime tijd. Heeft laatst, omdat het kon, een bedrijfshal gekocht. Op mijn vraag: “wat ga je er mee doen”, was zijn antwoord “ik ga daar af en toe zitten”. Ik weet niet hoe oud hij is, maar hij staat voor mij symbool voor een vlotte jonge kerel, met een gezond stel hersenen die doet wat hij doet en beslist wat hij beslist. Hij kijkt pienter naar voren, maakt vervolgens zijn beste inschatting (volgens gezond boerenverstand) en voert uit.

Terug naar de oorspronkelijke vraag: Wat maakt dat Patrick in staat is deze klanten aan zich te binden? 
Het is duidelijk dat hij het niet van zijn sales, marketing en communicatie skills moet hebben. Want, die zijn er niet. Maar wat dan wel?

Patrick excelleert in twee ‘defining’ zaken.

Nummer 1. Hij levert vakwerk. Echt vakwerk. Altijd maar weer. Dat doet hij omdat hij gek is van zijn werk. Dat doet hij omdat hij een perfectionist is. Hij heeft al vier keer een auto van mij getint, en het is telkens ‘spot on’. U denkt dat het plakken van folie op ramen niet zo moeilijk is? Nou, het plakken is wellicht niet het probleem. De uitdaging is om zo’n folie, zonder oneffenheden, glad dus, op de ruit te krijgen. En dat dat ook zo blijft na jaren.

Maar, als ik eerlijk ben, is zijn tweede defining succesfactor een stuk dominanter dan de eerste. Want, er zijn echt wel meer tint bedrijven die uitstekend werk leveren. Waarom zijn zij minder succesvol?

Ik zag het in eerste instantie niet. Ik dacht dat ik alleen met hem zaken deed omdat hij zo goed in zijn werk was.


“…Ik zag het niet omdat het too obvious was…”

 

Het manifesteerde grotendeels onbewust elke keer als ik hem zag. Pas naderhand,  toen ik erover ging nadenken viel het kwartje. Ik durf nu te stellen dat het grootse deel van zijn succes te wijten is aan zijn persoonlijkheid.

Wat maakt Patrick nu zo bijzonder? Zo bijzonder dat hij, zonder dat hij er iets voor doet, steeds meer klanten krijgt?
In Patricks geval gaat het om zijn ontwapende persoonlijkheid. Ik wil ook graag het platgetreden woord ‘authentiek‘ gebruiken. Want dat is van een zeldzaam hoog niveau. Niets in wat hij doet en wat hij zegt schiet in het verkeerde keelgat. Ik vermoed zelfs dat, zou hij mij uitschelden, ik nog steeds even blij zou kijken.

Patrick houdt zich nauwelijks bezig met zijn status, ook niet die van zijn klant. Hij kent slechts 1 modus, namelijk Patrick zijn, waardoor hij zich niet hoeft aan te passen. Dat doet hij niet bij mij, dat doet hij ook niet bij een klant met de meest mooie- en allerduurste auto’s. Zijn fysieke houding is altijd in lijn met zoals hij is. Bescheiden. Zijn stemgebruik, bijna charmant, ook in lijn zoals hij is. Bescheiden. Tel daar bij op, zijn vakwerk, en er ontstaat vertrouwen. In hem als persoon en in hem als vakman.

Dit brengt mij op het volgende: kan ik nu stellen dat een hoog niveau van congruent zijn, de kans op succes beduidend vergroot?


“…Zijn non verbale communicatie (stem, lichaam) is belachelijk congruent is met zijn zijn…”

 

Hier wil ik even op doorborduren. Wat als deze congruentie , ‘wie ben ik van binnen’   en   ‘en hoe breng ik dat naar buiten’  perfect op elkaar is afgestemd? En dan echt…perfect. Zou dit niet een ultra-über-succesversneller zijn? Dus, niet alleen in het geval van deze jonge kerel, maar eigenlijk voor iedereen.

Door mijn gesprekken met Patrick ben ik hier over na gaan denken. Als ik zou geloven dat een 100% score in congruent zijn dominant bijdraagt aan blije klanten, meer blij klanten, en nog meer blije klanten, dan geloof ik dus dat mensen extreem gevoelig zijn voor types als Patrick. Zelfs indien zo’n type totaal niet mijn type zou zijn. Congruentie beats dan  ‘ik vind jou leuk omdat we zo op elkaar lijken’.

Voor mij is zijn congruent gedrag, dat weet ik nu zeker, dé reden zaken met hem te doen. En ja, mocht hij slecht werk afleveren, dan zou dat een bottleneck zijn. Maar gezien mijn 9+ gevoel zou ik er eerst alles aan doen hem vooral veel herkansingen te geven.

Dit verhaal heeft mij zakelijk doen twijfelen. OTB ondersteunt afdelingen sales, marketing, management en complete organisaties de transitie te maken naar ‘blij’. Dat ‘blij worden’ gaat dan samen met micro blue oceans, dus het zoeken naar onderscheidingsvermogen. Patrick voldoet hier aan. Zijn onderscheid is dat hij zo ontzettend zichzelf is, dat bedrijven als Audi, BMW en Mercedes heel graag met hem zaken doen.

Maar…dat hij dat voor elkaar krijgt zonder gebruik te maken van moderne marketing, sales en communicatie middelen, is feitelijk een klap in het gezicht van OTB. Want, waar blijven wij nou met onze messcherpe sales- en marketing strategieën en proposities, afgestemd op de markt, en met disrespect voor de concurrent?

Weer terug in balans denk ik dat het één het ander niet hoeft uit te sluiten. Onze Patrick heeft me geleerd dat een new level  congruent zijn nóg belangrijker is dan ik al vermoedde. Tegelijkertijd durf ik me niet eens voor te stellen dat, indien Patrick alsnog de marketing en communicatie draad oppakt, hij een jaar later een compleet industrieterrein koopt…omdat het kan

 

 

 

 

/by

Voorwoord

In alle eerlijkheid, ik heb me erg verheugd dit deel van de website in te mogen kleuren met teksten. Niet dat het schrijven van de overige tabs van de OTB site niet spannend genoeg was. Integendeel, elk woord, elke zin is met volle inzet en plezier geschreven.

Maar laten we wel wezen. Het neerpennen van spitse anekdotes in dagboekvorm geeft een gevoel van persvrijheid. Dus nog meer de grens opzoeken en heerlijk vanuit de ‘ik-vorm’ schrijven. Met als gevolg een duidelijke verandering van kleur en schrijfstijl.

Deze tab heet Dagboek Michel. Al is het misschien handiger deze om te dopen naar Michels business dagboek, aangezien de anekdotes louter business georiënteerd zijn. Hoe dan ook, het is echt een feest mijn dagelijkse ervaringen, mijn selectieve percepties en selfmade paradigma’s met u te delen. Alvast dank dat u de moeite neemt deze te lezen.

De dagboekverhalen zijn soms grappig (bedoeld). Ze beschrijven herkenbare pijnlijke situaties in het bedrijfsleven. Ze beschrijven ook menspijn. Van een individu, een team of zelfs een gehele organisatie. Ik sluit niet uit dat u tijdens het lezen van zo’n verhaal, naast plaatsvervangende schaamte, een vreemd gevoel van geïnspireerd zijn ervaart. Mocht dit zo zijn, dan kunt u er van uit gaan dat dit mijn intentie was.

De dagboekverhalen zijn  sales, marketing, management, leadership en organisatie -driven. Aan bronmateriaal geen gebrek dus. En, aangezien ik de anekdotes voor u schrijf, herbergt elk verhaal een boodschap, voor u.

Een boodschap waar u iets aan heeft. Die u kunt gebruiken, zakelijk, maar ook privé. Een diepte thema om met anderen over te babbelen en over te sparren. Misschien geef ik u een call to action -trigger om contact op te nemen. Waar ik oprecht graag tijd voor vrij maak, zonder tegenprestatie overigens.

 

 

Michel Keyner
Mede-oprichter  On The Border

/by