Een typische OTB micro blue ocean is de no cure no pay. Maar OTB gaat een stap verder. No cure à la carte is feitelijk een micro blue ocean in een micro blue ocean (..)
Want, gebaseerd op OTBs leercurve, zijn inmiddels verschillende variaties op het thema beschikbaar. Dus niet per se de default “if OTB doesn’t perform , you don’t pay”. Dat zou niet voldoende micro blue ocean zijn. Nee, OTB gaat u meer uitdagen. Durf u te kiezen voor een interessantere variant?
Bijvoorbeeld, een aantal klanten heeft inmiddels gekozen voor een hybride constructie. Eerste periode volgens -ouderwetse- betaling. Tweede periode, vaak uitgedrukt in meerjaren, ontvangt OTB een percentage van de meerwinst/meeromzet. Groot voordeel is enerzijds weinig kosten mocht het resultaat tegenvallen. Anderzijds, en dat is misschien wel de grootste winst; OTB maakt nog meer deel uit van uw bedrijf, fysiek en mentaal.
De conservatieve no cure no pay zal in alle gevallen overeind blijven staan, mocht u dat willen. Wees gerust, indien beide partijen heil zien in een samenwerking, dan valt ook deze binnen de à la carte. De realiteit: hoe strakker (voor beide partijen) de à la carte keuze, des te scherper de OTB doelstellingen. Kwestie van risico versus opbrengst. De ondernemer begrijpt dit.
“…No cure à la carte…een micro blue ocean in een micro blue ocean…”
Eerlijk is eerlijk. Tijdens ontwerp, discussie en uitvoering van OTBs concept “no cure no pay” was de overtuiging dat de markt, u dus, de no cure methode als tamelijk uniek en ultiem klant-gericht zou beschouwen. Halverwege het traject viel het kwartje. Het had nauwelijks met klant-gericht te maken, of op z’n best, het zou slechts een klein onderdeel van het gedachtegoed kunnen zijn.
Namelijk, door je als leverancier bovengemiddeld kwetsbaar op te stellen, ontstaat een andere samenwerking tussen klant en leverancier. Niet eentje waar klant telkens om feedback en voortgang van leverancier moet vragen en met lede ogen de immer hoge facturen betaalt.
Nee, een resoluut andere, meer inspirerende organische vorm van samenwerking, want beide partijen hebben veel te verliezen. Denk niet alleen aan geld, maar aan verspilde energie, verspild aan goede medewerkers. Die op hun beurt u niet snel tot ‘manager van het jaar’ gaan bombarderen. Denk ook aan verspilde tijd die u achteraf beter aan nuttige zaken (mensen inspireren) had kunnen besteden.
Dat is toch fascinerend? Door fundamenteel anders naar het no cure no pay concept te kijken, vervagen opeens de evidente mono voordelen. Waardoor ruimte vrij komt voor een nieuwe reeks aan authentieke bilaterale voordelen. Voor u als klant, namelijk een bijna zekerheid op succes. Voor OTB, een zee aan interessante nieuwe klanten.
Door het concept no cure no pay te transformeren naar -door gezamenlijke pijn de weg naar succes te beklunen- heeft OTB een mega micro blue ocean ontwikkeld. En daar zijn ze…eerlijk is eerlijk…apetrots op.
